اولویت‌بندی مناطق شهری بر اساس نیاز به توسعه فضاهای سبز؛ مورد مطالعه مناطق پانزده‌گانه کلان‌شهر اصفهان

فضای سبز در شهرها، یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی شهروندان می‌باشد تا حدی که از آن به‌عنوان یکی از شاخص‌های مهم توسعه‌یافتگی سکونتگاه‌ها یاد می‌شود. ضرورت ایجاد کاربری‌های جدید شهری برای پاسخگویی به نیازهای روزافزون شهرنشینان و نگاه سوداگرانه به محیط شهری در کنار عدم برنامه‌ریزی صحیح در زمینه مکان‌یابی و توسعه فضاهای سبز شهری به‌تدریج موجب کاهش سهم فضای سبز در میان کاربری‌های شهری شده است. هدف این مقاله ارائه روشی نوین جهت اولویت‌بندی نیاز به توسعه فضای سبز در مناطق شهری می‌باشد. بدین منظور مناطق پانزده‌گانه شهر اصفهان ازنقطه‌نظر نیازمندی مناطق به توسعه فضای سبز مورد ارزیابی و اولویت‌بندی قرارگرفته‌اند. در راستای نیل به هدف مقاله، ابتدا 18 متغیر محیطی که در مکان‌یابی فضاهای سبز شهری مؤثر هستند از ادبیات نظری موضوع استخراج‌ و داده‌های مرتبط با این 18 متغیر از طریق اسناد و اطلاعات مختلف برای هر یک از 15 منطقه شهر اصفهان مهیا گردیده است. سپس با استفاده از مدل F’ANP شاخص مرکب "نیاز به توسعه فضای سبز" محاسبه‌شده و بر اساس آن اولویت‌بندی انجام شده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که مناطق 8 و 10 به ترتیب دارای بیشترین اولویت و منطقه 9 دارای کمترین اولویت جهت توسعه فضاهای سبز شهری می‌باشند.